اعتدال: ادیب کم حاشیه عالم سیاست دو روز قبل در جمع تعدادی از نخبگان سیاسی و فرهنگی اصفهان به سخنرانی پرداخت و مسائلی را مطرح کرد که شاید کسی انتظار شنیدن چنین نکاتی را از زبان این چهره ادبی نداشت.
بعد از انتشار سخنرانی حدادعادل، رسانه ها سیاست های گوناگونی را در قبال واکنش به افاضات وی از خود نشان دادند و برخی هم با بی تفاوتی از کنار ادعاهای رئیس بنیاد سعدی گذر کردند.
رئیس مجلس هفتم در سخنرانی اش مطالبی را از قول مردم مطرح کرد که برای نقض آن کمترین حضوری در سطح اجتماع کافی است و نیاز به استدلال های قوی نیست.
وی با حمایت تمام قد از دولت به شیطنت های دشمنان تاکید کرد و گفت : "ملت ایران مشکلات اقتصادی این چند ماه اخیر را به پای نظام و دولت اصولگرا که در خدمت همواره ثابت قدم بوده است، نمی نویسند."
وی در دفاع از عملکرد پربحث دولت پا را از این هم فراتر گذاشت و با ایستادگی در برابر خواست نمایندگان ملت مبنی بر ضرورت سوال از رئیس جمهور در صحن علنی مجلس یادآورشد: "بنده به عنوان عضوی از فراکسیون اصولگرایان مجلس معتقدم طرح این موضوع در مقطع کنونی به نفع نظام و انقلاب نیست."
اما براستی در آستانه انتخابات ریاست جمهوری این اظهارات غیرمنطقی جناب حداد با چه انگیزه ای و بر چه استدلالی مطرح می شود؟
مگر نه اینکه رهبر معظم انقلاب بارها بر اثرگذار نبودن تحریم ها بر روی ملت ایران تاکید کرده اند و در همین راستا صاحب نظران اقتصادی سوء مدیریت دولت را عامل اصلی بی نظمی های بازار می دانند؟
اگر چنین است پس پشت پرده خطبه خوانیهای حداد در حمایت از عملکرد ضعیف دولت طبق کدام نقشه جامع و برای چیدن چه میوه ای انجام می شود؟!
در حالی که همه بیاد دارند رئیس فرهنگستان هنر و ادب فارسی در طول مجلس هشتم تنها دوبار در موافقت یا مخالفت با مباحث مطروحه در بهارستان بلندگویش را روشن کرد و این کم کاریها او را بعنوان یکی از ساکتین مجلس هشتم برجسته کرد، نطق های آتشین امروز وی در حمایت از دولتیها و مخالفت وی با بازخواست رئیس جمهور ماجرا را پیچیده تر می کند.
اما در بررسی کنش ها و واکنش های سیاسی اخیر غلامعلی حدادعادل، با نظر به اعلام آمادگی وی برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری دور از ذهن نیست که وی با در نظر داشتن سبد پربار آرای احمدی نژاد در سال 88، بخواهد به نوعی مواضعی را در قبال دولتی ها اتخاذ کند تا نظر آنها را برای وامگیریهای انتخاباتی متوجه خویش سازد.
اما اگر نماینده مردم تهران با چنین فرضی دست به ریسک سنگین حمایت از کارنامه قابل بحث احمدی نژاد زده است باید بداند که شریک کردن خود در اشتباهات دولتی ها نه تنها کمکی به وی برای رسیدن به قدرت نمی کند بلکه احتمال دارد عاملی برای تضعیف آرایش محسوب شود.