اعتدال:اتوبوس حامل اردوی دانش‌آموزان که از شهر زاهدان به سمت خوزستان در حرکت بوده در نزدیکی شهرستان گچساران واژگون شد.
به گزارش «تابناک»، با وقوع حادثه تلخ جان باختن جمعی از دانش آموزان بروجنی در راه اردوی راهیان نور که تمامی مسئولان را به تب و تابِ پیگیری انداخته و تسلیت رهبر انقلاب به را به همراه داشت، کمتر کسی باور می‌کرد که به فاصله چند هفته خبر خروج یکی دیگر از اتوبوسهای اردوی راهیان نور را در حوالی شاهرود شنیده و به فاصله یکماه، با تکرار این حادثه در کهگیلویه و بویراحمد مواجه شود اما همه این اتفاقات متاسفانه رخ داده‌اند و به نظر می‌رسد که در صورت بازبینی نکردن عوامل منجر به سانحه، چندباره تکرار شوند.
به عبارتی دیگر، تصادفات اخیر نشان دهنده مقدار ریسکی است که شاید در بدو راه‌اندازی و توسعه اردوهای راهیان نور دیده نشده بود و خوش‌بختانه این بار در قامت تراژدی رو نکرد اما در آخرین روزهای مهرماه، تبدیل به فاجعه‌ای شد که یک شهرستان را سیاه‌پوش کرد. یعنی همانگونه که به این اردو‌ها به چشم کلاسی پرفایده می‌نگریم که قابل جایگزینی با امثال آموزش‌های مولتی مدیا نیست، همانگونه باید ریسک این متاع پر ارزش را هم محاسبه کنیم و برای شروع این کار بد نیست به مسافتی بنگریم که قرار بوده اتوبوس کاروان راهیان نور زاهدان تا رسیدن به مناطق جنگی طی کند.
اگر مبدا زاهدان باشد و مقصد اهواز (البته مقصد این کاروان‌ها معمولا چند شهر و منطقه در نظر گرفته می‌شود)، با مسافتی حدود ۱۶۰۰ کیلومتر (طولانی‌تر از مرز کشورمان با عراق) مواجه هستیم که با احتساب مسیر برگشت، از سه هزار و دویست کیلومتر (حدود پانصد کیلومتر بیشتر از مرز آبی کشورمان با دریای خزر) تجاوز خواهد کرد؛ حال آنکه دانش آموزان زاهدانی در کیلومتر ۱۳۰۰ مسیرشان دچار سانحه شده‌اند.
اینجاست که به نظر تکرار رفت و آمد در این مسیر بسیار طولانی با هیچ منطقی جور در نیامده و انتظار رخ ندادن وقایع تلخ، چندان به جا نخواهد بود
به گزارش «تابناک»، با وقوع حادثه تلخ جان باختن جمعی از دانش آموزان بروجنی در راه اردوی راهیان نور که تمامی مسئولان را به تب و تابِ پیگیری انداخته و تسلیت رهبر انقلاب به را به همراه داشت، کمتر کسی باور می‌کرد که به فاصله چند هفته خبر خروج یکی دیگر از اتوبوسهای اردوی راهیان نور را در حوالی شاهرود شنیده و به فاصله یکماه، با تکرار این حادثه در کهگیلویه و بویراحمد مواجه شود اما همه این اتفاقات متاسفانه رخ داده‌اند و به نظر می‌رسد که در صورت بازبینی نکردن عوامل منجر به سانحه، چندباره تکرار شوند.
به عبارتی دیگر، تصادفات اخیر نشان دهنده مقدار ریسکی است که شاید در بدو راه‌اندازی و توسعه اردوهای راهیان نور دیده نشده بود و خوش‌بختانه این بار در قامت تراژدی رو نکرد اما در آخرین روزهای مهرماه، تبدیل به فاجعه‌ای شد که یک شهرستان را سیاه‌پوش کرد. یعنی همانگونه که به این اردو‌ها به چشم کلاسی پرفایده می‌نگریم که قابل جایگزینی با امثال آموزش‌های مولتی مدیا نیست، همانگونه باید ریسک این متاع پر ارزش را هم محاسبه کنیم و برای شروع این کار بد نیست به مسافتی بنگریم که قرار بوده اتوبوس کاروان راهیان نور زاهدان تا رسیدن به مناطق جنگی طی کند.
اگر مبدا زاهدان باشد و مقصد اهواز (البته مقصد این کاروان‌ها معمولا چند شهر و منطقه در نظر گرفته می‌شود)، با مسافتی حدود ۱۶۰۰ کیلومتر (طولانی‌تر از مرز کشورمان با عراق) مواجه هستیم که با احتساب مسیر برگشت، از سه هزار و دویست کیلومتر (حدود پانصد کیلومتر بیشتر از مرز آبی کشورمان با دریای خزر) تجاوز خواهد کرد؛ حال آنکه دانش آموزان زاهدانی در کیلومتر ۱۳۰۰ مسیرشان دچار سانحه شده‌اند.
اینجاست که به نظر تکرار رفت و آمد در این مسیر بسیار طولانی با هیچ منطقی جور در نیامده و انتظار رخ ندادن وقایع تلخ، چندان به جا نخواهد بود