یادداشت علیرضا قربانی درباره‌ی همایون شجریان

اعتدال: همایون شجریان برای من از چند زاویه عزیز و قابل بررسی است. قبل از هر چیز و بدون هیچ‌گونه اغراقی باید بگویم که بُعد شخصیتی و اخلاقی او در اولویت قرار دارد و موقعیت و اعتباری که اکنون به لحاظ اجتماعی برای خود دست‌وپا کرده، مرهون همین اخلاق نیکویی است که دارد و او را _ چه بین همکاران و موزیسین‌ها و چه در میان عامه‌ی مردم _ مشهور و از آن مهم‌تر محبوب کرده است.
به گزارش موسیقی ایرانیان، درست است که ما ایرانی‌ها درگیر تعارفات مرسوم فرهنگ‌مان هستیم، اما من در این مورد کوچک‌ترین تعارفی ندارم و همایون در نظر من به لحاظ اخلاقی و شخصیتی از جایگاه والایی برخوردار است و این نکته وِرد زبان کسانی است که او را از نزدیک می‌شناسند و با او دم‌خورند؛ از جمله هنرمندان موسیقی، سینما، ادبیات و … که با همایون در ارتباط‌اند. او از معدود افرادی است که به واسطه‌ی شهرت از حریم اخلاقیات فاصله نگرفته و اتفاقاً با پیشرفت روزبه‌روز هنرش، اخلاق‌مدارتر هم شده است و من این را به‌دور از هرگونه تملقی می‌گویم.

البته توقعی غیر از این هم نمی‌رود از کسی که در خانواده‌ای به دنیا آمده و پرورش یافته با آن سابقه و حُسن شهرت که ناگفته پیداست چه حساسیتی روی تربیت فرزندان‌شان داشته‌اند. وگرنه چه بسیار هنرمندانی که همزمان با پیشروی هنری، دچار طغیان و بی‌اخلاقی شده‌اند.

در بُعد حرفه‌ای و هنری نیز همایون از نیک‌نامان روزگارش به شمار می‌رود. البته همه‌ی ما در مسیر حرفه‌ای بالأخره نقاط قوت و ضعفی داریم و همایون هم از این قاعده مستثنا نیست. اما او نشان داده که در راه برطرف کردن ضعف‌هایش تلاش می‌کند و به دنبال تقویت هر چه بیشتر کارش است. از نظر من برآیند کلی کارنامه‌ی همایون مثبت بوده و آنجایی هم که با ضعف‌هایی همراه بوده، با کوشش و ممارست و البته نام خانوادگی بزرگی که دارد، نقاط ضعف خود را پوشش داده است. چرا که همایون برای حفظ و حراست از نام خانوادگی و گنجینه‌ی گرانبهایی که پدرش به یادگار گذاشته هم که شده، تمام تلاش خود را می‌کند که بهترین باشد. با این وجود من معتقدم نام خانوادگی “شجریان” همان‌قدر که برای او محاسنی به همراه دارد و در پیشبرد اهدافش یاری‌اش می‌کند، به بالا رفتن انتظارات از همایون و سنگین‌تر شدن وظیفه‌اش هم می‌انجامد.

امیدوارم که همایون موفقیت‌هایش را به همین شکل ادامه دهد و با استفاده از راهنمایی‌های بزرگان عرصه‌ی آواز و موسیقی ایران _ به‌ویژه استاد شجریان _ در زمره‌ی بهترین و اثرگذارترین خوانندگان ایران‌زمین باشد؛ کمااینکه تا کنون هم بوده و توانسته در ژانرهای مختلف دستگاهی، ارکسترال، سمفونیک، ملی و حتی مجلسی آثار خوبی از خود بر جای بگذارد. تجربه‌های متنوع همایون در ژانرهای گوناگون و نیز آثار پژوهشی که در کنار آنها ارائه داده، از او هنرمندی خلاق ساخته و این گستردگی از نقاط قوت کارش به حساب می‌آید. البته انکار نمی‌کنم که این آثار بی‌نقص نبوده و ضعف‌هایی هم داشته که همایون البته آنها را به حداقل رسانده است.