این دو خبر را با هم مقایسه کنید

ابتدا این دو خبر را بخوانید:

1
در پی آتش سوزی مرگبار در مدرسه "شین آباد" پبرانشهر بر اثر آتش گرفتن یک بخاری نفتی ، رئیس سازمان تجهیز و نوسازی مدارس گفت: هم اکنون  30 درصد کلاسها از بخاری نفتی کاربراتوردار استفاده می کنند. سال 89 براساس برآوردی که به عمل آمد، برای تامین اعتبار تبدیل سیستم گرمایش این کلاس ها به سیستم حرارتی مرکزی اعتبار سنگینی برآورد شد که خارج از توان ما بود.

2
قرارداد سالانه مانوئل ژوزه (سرمربی تیم پرسپولیس) و دستیارانش بر اساس آنچه سردار رویانیان گفته بود رقمی نزدیک به 2.5 میلیون دلار تخمین زده می شود و جالب تر اینجاست که بسیاری از اهالی فوتبال می گویند ژوزه در همان قسط اول قراردادش بیش از 60 درصد قراردادش را گرفته است. رقمی بیش از 4 میلیارد تومان که در صورت فسخ قرارداد با پیرمرد پرتغالی از کف پرسپولیس می رود.

... و این ، فقط گوشه ای از سوء مدیریت در نظام توزیع ثروت و امکانات در کشور و بریز و بپاش های بی حساب و کتاب است. مشکلی که البته فقط مربوط به دولت دهم نیست و ریشه ای دیرین دارد.

واقعاً آیا مسوولان ما با چیزی به نام "اولویت بندی" آشنا هستند؟!

به راستی تبدیل سیستم گرمایشی آن 30 درصد از کلاس ها به یک سیستم ایمن ، چقدر هزینه داشت که از عهده اش برنیامدند؟ آیا هزینه ای بیش از مرگ و پرپر شدن دختربچه های معصوم داشت؟

ای کاش مجلس و دولت ، در هفته های آتی که بودجه سال آینده را تهیه و تصویب می کنند ، یک بار برای همیشه این مشکل را حل کنند و جان بقیه دانش آموزانی را نجات دهند که قربانیان بالقوه حوادث مشابه آتی هستند.