شما که بالاترین مسئول اجرایی کشور هستیدتوضیح دهید که آیا قریب 8 سال سکانداری کشور زمان کافی ای نبوده است برای اینکه مردم قالی باف بر روی قالی‌های بافتنی خود بنشینند؟
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ملیت،سرانجام پس از کش و قوس‌های فراوان و اظهارنظرهای مختلف راجع به حضور رئیس جمهور در خانه ملت و طرح این احتمال که رئیس جمهور سخنان تندی را مطرح خواهد کرد اما برعکس انتظارات،محمود احمدی نژاد با سخنانی ملایم به طرح مشکلات اقتصادی کشور پرداخت و به ارائه راهکارهایی برای حل آنها مبادرت کرد.
اما نگاهی گذرا به سخنان مطرح شده توسط رئیس جمهور نشان می دهد که یک جمله کلیدی در میان این سخنان بیش از همه خودنمایی کرده و بسیار مخاطب‌پسند به نظر می رسد. آن جمله کلیدی این است:"مردمی که قالی می بافد نباید روی گلیم بشیند"
هزار البته که این نکته درست می باشد و جای هیچ ابهامی در آن وجود ندارد. این همان جمله ای است که همه مردم از عامی‌ترین تا روشنفکرترین آنان از خود می پرسند و شاید پرکاربردترین جمله مورد استفاده مردم ایران زمین و حتی هر بیگانه منصفی باشد که از بیرون وضعیت کشور را رصد می کند.
انگار رئیس جمهور مصداق بارز این ضرب المثل که"دست پیش می گیری تا پس نیفتی"عمل می کند. بدین معنی که آقای رئیس جمهور حرف مردم را به خود مردم می گوید.سوال70 میلیون ایرانی را با همان سوال تکراری خودشان جواب می‌دهد. این سوال اساسی مردم است که می‌گویند چرا کشوری با این همه وفور نعمت و ظرفیت های عظیم در همه بخش های گوناگون بالاخص بخش‌های صنعتی و اقتصادی و با این فرهنگ و تمدن تاریخ ساز به این روز افتاده است.
چرا وضعیت اقتصادی کشور و وضعیت معیشتی مردم دچار چنین بحرانی شده است؟ چرا مردم برای دریافت مایحتاج خود باید با دغدغه به فروشگاه ها مراجعه کنند؟ چرا این کشور با این ظرفیتها و نیروهای متخصص باید در برخی زمینه ها وابسته به کشورهای دیگر به خصوص(کشور برادر و دوست چین!) باشد.
آقای رئیس جمهور مردم از شما می خواهند که جوابگوی این مهم باشید. افکار عمومی از شما به عنوان سکاندار قوه مجریه کشور که تمام ظرفیت های کشور را در اختیار دارید انتظار دارند که جوابگویی چرایی بزرگ آنها باشید نه در عین ناباوری خود و آن هم با بالاترین اعتماد به نفس ممکن این حق مسلم مردم را مطرح و طلب کنید. شما که بالاترین مسئول اجرایی کشور هستید و یکبار دیگر این موضوع را با استناد به اصل138 قانون اساسی به رخ مجلسیان و دیگر مسئولان کشور کشیدید و از اینکه مسئولان اقتصادی شما توسط نهادهای نظارتی و قانونی برای پاسخگویی به نحوه عملکردشان فراخوانده می شوند گلایه می کنید و ازکمی وقت آنها برای خدمتگزاری سخن به میان می آورید توضیح دهید که آیا قریب 8 سال سکانداری کشور زمان کافی ای نبوده است برای اینکه مردم قالی باف بر روی قالی‌های بافتنی خود بنشینند؟
آیا در زمان شما نبود که خیلی از همان مردم قالی نشین دیگر گلیمی و حصیری برای نشستن نیز گیرشان نمی‌آید و هر روز در حصرت دیروز گذران زندگی می کنند؟
گواه این مسئله جیب‌های پر از خالی مردم است که برای پی بردن به صحت و سقم آن نیاز به هیچ تحقیق و بررسی خاصی نیست و به صورت واضح و مبرهن بر همه عیان شده است و خود شما بیش از هر کس دیگری از آن آگاهید.
آقای احمدی نژاد شما که با حضور در مجلس شورای اسلامی بر اهتمام خود و دولت بر اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه ها تاکید می‌کنید و از ظرفیت های عظیم کشور سخن به میان می آورید، همکاران شما به شما گزارش می دهند که زمزمه های اجرای این طرح باز جیب مردم را نشانه رفته و گرانی‌های روزافزون تری را برای آنها به ارمغان آورده است. چه برسد به زمان اجرای آن.
باور عموم مردم بر این است که زندگی و معیشت آنها و دغدغه های روزمرگی شان قبل از اجرای طرح هدفمند یارانه ها(با علم به لازم الاجرا بودن آن) بسیار بسیار کمتر بوده که با اجرای طرح مذکور عرصه زندگی را روز به روز بر خود تنگ‌تر می بینند و خواهان برگشت به ماقبل اجرای طرح هدفمندی هستند و نیازی به اجرای فاز دوم آن نمی بینند.
بنابراین آقای رئیس جمهور لازم است که واقعیت های روز جامعه و مشکلات پیش روی مردم را دید و بر اساس واقعیات ها سخن به میان آورد و گرنه اصرار بر اجرای فاز دوم طرحی که خود نه تنها باری را از دوش مردم بر نداشت که هیچ بلکه خود گرفتاری های روز افزونی را بر آنها تحمیل کرده است و آن هم در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، نمی توان هدف صادقانه ای باشد و بوی خدمت را از آن احساس کرد.
آقای رئیس جمهور حال که کشور در شرایط حساس به سر می برد و مردم و کشور با تحریم های مختلف خارجی روبرو هستند، نیاز به این است که با تدابیر مناسب،کشور را به سمت آرامش پیش ببریم و با مدیریت وضعیت موجود نگذاریم که عرصه بر مردم تنگ تر از گذشته شود.
چرا که به گفته خود شما شان مردم ایران زمین بالاتر از این است که با اجرای طرح هایی گذرا و غیر علمی و غیرکارشناسانه، افکار آنها را به بازی گرفته و برای رسیدن به مقاصد سیاسی و حزبی زندگی را برآنها سخت کرد.