سعید مرتضوی دیگر یک نام نیست، سعید مرتضوی یک اصطلاح است. اصطلاحی که در آینده دلالت برای بی ثمر بودن یک کار و درگیری سه قوه اجرایی، قضایی و قانونگذاری یک کشور در یک کار بی حاصل می کند.
به گزارش «تابناک»، از زمانی که سعید مرتضوی از قوه قضائیه منفصل شد و رئیس دولت به وی پست مبارزه با قاچاق کالا را پیشنهاد کرد تا به امروز بخشی از کار قوه قضائیه و مجلس و دولت به «این یک نفر» اختصاص یافته است و گویی این دل مشغولی نهادهای اصلی کشور در قضیه سعید مرتضوی پایانی ندارد.
درست در روزی که هیات دولت در حال تصویب مصوبه برای دور زدن قانون و ابقای «این یک نفر» در سمت سابقش بود، حدود دو هزار نفر از کارکنان شرکت کشت و صنعت خوزستان در مقابل نهاد ریاست جمهوری تجمع کرده بودند تا صدای خود را به گوش دولتیان برسانند. لازم به گفتن نیست که صدای آن دو هزار نفر شنیده نشد و اما اتفاقا برای «این یک نفر» مصوبه ای تصویب شد و بخشی از مسئولیت های یک وزیر به دیگری داده شد تا «این یک نفر» همچنان باقی بماند. آن دو هزار نفر شاید نمی دانستند که یک نفر نمی خواهد صدای آنان شنیده شود.
دولت اگر وقت هیات دولت را می گیرد تا مصوبه برای ابقای «این یک نفر»بگذارد ، اگر وظایف یک وزیر را درستکاری می کند تا کسی که او را مجددا منصوب می کند در مقابل مجلس پاسخگو نباشد و اگر حرف دو هزار نفر انسان محروم از حقوق را نمی شنود تعارف ندارد و کارش را انجام می دهد. حال اگر منفعت ملت هم از بین رفت چه باک ! سر ساقی سلامت! دولت پذیرفته است که امورات «این یک نفر» بر بقیه ارجحیت دارد و اگر مملکت هم تعطیل شد، «این یک نفر»باشد! طبیعتا نمی توان دولت را از خواب بیدار کرد چون خود را به خواب زده است!
اما بحث اصلی به قوه قضائیه و مجلس است که تعارف دارند با خودشان و دیگران و وقت و انرژی خود را اتفاقا صرف «این یک نفر» کرده اند. مجلس بارها درگیر مساله «این یک نفر»شده است. گاهی چنان وقت مجلس و کارهای اساسی مملکت را به«این یک نفر» و استیضاح یک وزیر به خاطر وی اختصاص دادند که مردم باورشان شد، مجلس می خواهد به خاطر رسیدن به کارهای اساسی مردم ، موضوع«این یک نفر» را فیصله دهد، اما پس از روزها و ماه ها بحث و جدل سرانجام «این یک نفر» با قول شرف به چند تن از نمایندگان مجلس که خود را وکیل وکلا کرده بودند، بازی موش و گربه مجلس و«این یک نفر» ادامه یافت .
اکنون بحث «این یک نفر» نیست . بحث درگیری چندین و چند باره مجلس در موضوع «این یک نفر»است. مجلس اگر تعارف دارد و به قول شرف اعتقاد دارد، این موضوع را رها کند و به کارهای اساسی مردم بپردازد. چه اگر می خواست و اراده این را داشت همان نوبت اول مساله را حل می کرد! راستی می دانید هر جلسه مجلس و هر روزی که نمایندگان صرف «این یک نفر» می کنند به چه میزان هزینه بر ملت و کشور تحمیل می کند؟ می دانید به چه میزان مساله اساسی کشور معطل «این یک نفر»شده است ؟ بحث این نیست که مجلس این مساله را رها کند. بحث این است که اگر تعارفی هست و کاری پیش نمی رود چرا ملت باید هزینه آن را پرداخت کند؟ امروز هم مجلس به کار وزیر راه رفته است و استیضاح وی را اعلام وصول کرده است که گنه کرد در بلخ آهنگری به شوشتر زدند گردن مسگری!
در مورد قوه قضائیه هم همین نکته صادق است اکنون ماه ها و بلکه سال هاست که قوه قضائیه و نهادهای آن درگیر در این مساله هستند و هنوز که هنوز است «این یک نفر»موضوع دیوان های مختلف است و اخیرا هم تاریخ دادگاه وی در اسفند ماه اعلام شده است. آیا قوه قضائیه که ریاست محترم آن از کارهای بر زمین مانده بسیار آن سخن می گوید نمی توانست یا نمی تواند مساله«این یک نفر» را به سرانجام برساند. نگرانی از این است که تا زمانی این یک نفر هست و قوه قضائیه هم هست همواره این موضوع زنده و به روز باشد؟ به چه اندازه قوه قضائیه باید وقت و انرژی خود را صرف مسائل مرتبط با این یک نفر بکند؟ راهی برای فیصله دادن به آن وجود ندارد؟
اکنون دیری است که سه نهاد اداره کننده کشور درگیر مساله این یک نفر هستند. «این یک نفر» هم محکم در جای خود ایستاده است. مشغول شدن به این یک نفر و هزینه کردن برای این موضوع و همچنان بلاتکلیف بودن را چاره ای نیست واقعا؟ چه کسی لجاجت می کند ؟ چه کسانی تعارف و مماشات می کنند؟
به گزارش «تابناک»، از زمانی که سعید مرتضوی از قوه قضائیه منفصل شد و رئیس دولت به وی پست مبارزه با قاچاق کالا را پیشنهاد کرد تا به امروز بخشی از کار قوه قضائیه و مجلس و دولت به «این یک نفر» اختصاص یافته است و گویی این دل مشغولی نهادهای اصلی کشور در قضیه سعید مرتضوی پایانی ندارد.
درست در روزی که هیات دولت در حال تصویب مصوبه برای دور زدن قانون و ابقای «این یک نفر» در سمت سابقش بود، حدود دو هزار نفر از کارکنان شرکت کشت و صنعت خوزستان در مقابل نهاد ریاست جمهوری تجمع کرده بودند تا صدای خود را به گوش دولتیان برسانند. لازم به گفتن نیست که صدای آن دو هزار نفر شنیده نشد و اما اتفاقا برای «این یک نفر» مصوبه ای تصویب شد و بخشی از مسئولیت های یک وزیر به دیگری داده شد تا «این یک نفر» همچنان باقی بماند. آن دو هزار نفر شاید نمی دانستند که یک نفر نمی خواهد صدای آنان شنیده شود.
دولت اگر وقت هیات دولت را می گیرد تا مصوبه برای ابقای «این یک نفر»بگذارد ، اگر وظایف یک وزیر را درستکاری می کند تا کسی که او را مجددا منصوب می کند در مقابل مجلس پاسخگو نباشد و اگر حرف دو هزار نفر انسان محروم از حقوق را نمی شنود تعارف ندارد و کارش را انجام می دهد. حال اگر منفعت ملت هم از بین رفت چه باک ! سر ساقی سلامت! دولت پذیرفته است که امورات «این یک نفر» بر بقیه ارجحیت دارد و اگر مملکت هم تعطیل شد، «این یک نفر»باشد! طبیعتا نمی توان دولت را از خواب بیدار کرد چون خود را به خواب زده است!
اما بحث اصلی به قوه قضائیه و مجلس است که تعارف دارند با خودشان و دیگران و وقت و انرژی خود را اتفاقا صرف «این یک نفر» کرده اند. مجلس بارها درگیر مساله «این یک نفر»شده است. گاهی چنان وقت مجلس و کارهای اساسی مملکت را به«این یک نفر» و استیضاح یک وزیر به خاطر وی اختصاص دادند که مردم باورشان شد، مجلس می خواهد به خاطر رسیدن به کارهای اساسی مردم ، موضوع«این یک نفر» را فیصله دهد، اما پس از روزها و ماه ها بحث و جدل سرانجام «این یک نفر» با قول شرف به چند تن از نمایندگان مجلس که خود را وکیل وکلا کرده بودند، بازی موش و گربه مجلس و«این یک نفر» ادامه یافت .
اکنون بحث «این یک نفر» نیست . بحث درگیری چندین و چند باره مجلس در موضوع «این یک نفر»است. مجلس اگر تعارف دارد و به قول شرف اعتقاد دارد، این موضوع را رها کند و به کارهای اساسی مردم بپردازد. چه اگر می خواست و اراده این را داشت همان نوبت اول مساله را حل می کرد! راستی می دانید هر جلسه مجلس و هر روزی که نمایندگان صرف «این یک نفر» می کنند به چه میزان هزینه بر ملت و کشور تحمیل می کند؟ می دانید به چه میزان مساله اساسی کشور معطل «این یک نفر»شده است ؟ بحث این نیست که مجلس این مساله را رها کند. بحث این است که اگر تعارفی هست و کاری پیش نمی رود چرا ملت باید هزینه آن را پرداخت کند؟ امروز هم مجلس به کار وزیر راه رفته است و استیضاح وی را اعلام وصول کرده است که گنه کرد در بلخ آهنگری به شوشتر زدند گردن مسگری!
در مورد قوه قضائیه هم همین نکته صادق است اکنون ماه ها و بلکه سال هاست که قوه قضائیه و نهادهای آن درگیر در این مساله هستند و هنوز که هنوز است «این یک نفر»موضوع دیوان های مختلف است و اخیرا هم تاریخ دادگاه وی در اسفند ماه اعلام شده است. آیا قوه قضائیه که ریاست محترم آن از کارهای بر زمین مانده بسیار آن سخن می گوید نمی توانست یا نمی تواند مساله«این یک نفر» را به سرانجام برساند. نگرانی از این است که تا زمانی این یک نفر هست و قوه قضائیه هم هست همواره این موضوع زنده و به روز باشد؟ به چه اندازه قوه قضائیه باید وقت و انرژی خود را صرف مسائل مرتبط با این یک نفر بکند؟ راهی برای فیصله دادن به آن وجود ندارد؟
اکنون دیری است که سه نهاد اداره کننده کشور درگیر مساله این یک نفر هستند. «این یک نفر» هم محکم در جای خود ایستاده است. مشغول شدن به این یک نفر و هزینه کردن برای این موضوع و همچنان بلاتکلیف بودن را چاره ای نیست واقعا؟ چه کسی لجاجت می کند ؟ چه کسانی تعارف و مماشات می کنند؟