اعتدال: اگرچه انواع ناپاکی، آلودگی و کم‌کاری در بسیاری حرفه‌ها به چشم می‌خورد اما آلوده شدن حتی تعداد معدودی از جراحان و پزشکان جای تاسف بسیار عمیق دارد.
روزنامه خراسان نوشت: دریافت زیرمیزی، انجام عمل های جراحی غیرضروری، بیمار دزدی، تجارت با بیمار، رسیدگی نکردن به بیماران، ویزیت چند ده بیمار در یک شیفت کاری، ویزیت دسته جمعی بیماران این ها و موارد خرد و کلان دیگری از جمله معضلات و مسائل اسف باری است که متاسفانه دست و دامن هرچند تعداد معدودی از جامعه پزشکی، جراحان و پزشکان کشورمان به آن ها آلوده است.
اگرچه انواع ناراستی و ناپاکی و آلودگی، کم کاری و حتی خیانت کم و بیش در بسیاری حرفه ها و مشاغل از فروشندگی در مغازه ها بگیرید تا نویسندگی و تجارت و قضاوت و ... به چشم می خورد اما آلوده شدن حتی تعداد معدودی از جراحان و پزشکان به مسائلی که هرازگاهی خبرهایی از آن ها منتشر و یا از مردم شنیده می شود جای تاسف بسیار عمیق دارد چرا که اولا جامعه پزشکی با سلامت روح و روان و جسم و جان مردم سر و کار دارد و ثانیا پزشکان در رده های مختلف معمولا از باهوش ترین افراد و از جمله نخبگان محسوب می شوند که با سعی و تلاش و هزینه های فراوان و فراگیری آموزش های بسیار سخت و پیچیده و طاقت فرسا توانسته اند به این مقام علمی و درجه مهارت دست یابند که سلامت جسم و جان مردم بر عهده آنان گذاشته شود.
بنابراین نباید جایگاه این قشر تحصیلکرده، نخبه، متخصص و بسیار موثر در حفظ و ارتقای سلامت جامعه و درمان و نجات جان بیماران توسط هرچند معدودی از جامعه پزشکی در ذهن مردم مورد خدشه قرار گیرد.
بر این اساس هم برای صیانت و پاسداشت از جایگاه طب و «طبابت» خصوصا با آن نگاه دقیق و ظریف و خداباورانه و انسان دوستانه ای که در فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی کشور ما وجود دارد و همچنین برای پاسداشت جایگاه و حرمت پزشکان و جامعه پزشکی و این سرمایه های علمی گرانقدر باید هرچه زودتر دامن جامعه پزشکی را از این آلودگی ها با استفاده از مکانیسم های کارآمد و موثر پاک کرد.
واقعا حیف است که جایگاه، حرمت و ارزش این جامعه متخصص و موثر در بقای سلامت و حیات جامعه انسانی به خاطر ضعف های قانونی و ضعف های سیستمی و فرصت طلبی و سودجویی عده ای معدود از پزشکان که مطب و اتاق عمل را تجارت خانه و بیماران را تراول چک های زنده و متحرک می دانند، زیر سوال برود.
برای حل این مشکل باید قوانین و ضوابطی کارشناسی شده، متقن، مستدل، مستحکم و قابل اجرا با اخذ نظر جامعه پزشکی برای جلوگیری از مسائل و تخلفات در این حرفه ارزشمند و مقدس وضع شود و با معدود پزشکان و جراحان متخلف نیز مطابق مُرّ قانون برخورد فوری، جدی و قاطع شود.
و البته وضع چنین ضوابط و قوانینی و به روز و کارآمد کردن قوانین فعلی نیازمند کارشناسی دقیق، آسیب شناسی قوانین فعلی، بررسی قوانین حاکم بر جامعه پزشکی کشورهای پیشرفته می باشد و صدالبته که وجدان و مطابق شرع و فطرت عمل کردن خود در صدر همه مسائل قرار دارد.
شاید اساسی ترین و البته در شرایط کشور ما دوردست ترین و البته بهترین راهکار برای جلوگیری از آلودگی های پیش گفته در جامعه پزشکی، قطع رابطه مالی و پولی پزشک و بیمار باشد اما تا رسیدن به آن ایده آل باید در کوتاه مدت و میان مدت نیز تمهیدات موثری اندیشیده و اجرایی شود. شاید در بحث هدفمند کردن یارانه ها با کار کارشناسی به جای پرداخت مبالغی به مردم بتوان برای قطع رابطه پولی میان پزشک و بیمار و در نهایت و درازمدت رایگان شدن خدمات درمانی کاری اساسی انجام داد.
اما در اقدام عاجل و فوری می توان و باید با نظارت دقیق بر اجرای قوانین موجود جلوی تخلفات و آلودگی همین تعداد معدود جامعه پزشکی را گرفت. همچنین تعیین و پیش بینی و تأمین درآمدی متناسب با شأن و جایگاه و دانش و مهارت و تأثیر این قشر بر «سلامت» جامعه که خود هم شاخص و هم عامل توسعه است از جمله امور ضروری است که باید به طور جدی در بحث قطع رابطه پولی و مالی پزشک با بیمار مورد توجه قرار گیرد هر چند درآمد بسیاری از اقشار تحصیل کرده و موثر در امور مختلف جامعه به هیچ عنوان در حد دانش و مهارت و تخصص آنان نیست ولی متأسفانه برخی که حتی توان نوشتن صحیح اسم و فامیل خود را ندارند و کسانی که به منابع خاص و رانت های ویژه دست انداخته اند از درآمدی میلیونی و میلیاردی برخوردارند. اما بی مروتی و نهایت بی انصافی است اگر وجود خیل کثیر پزشکان و متخصصان و جراحان عالیقدر و افراد متعهد و دین باور و اخلاق مدار، انسان دوست و زحمتکش را در مشاغل و سطوح مختلف جامعه پزشکی نادیده گرفت چرا که بسیار پزشکان و متخصصان و جراحانی را می توان سراغ گرفت که تنها برخی از آنان را مردم، بیماران و رسانه ها می شناسند پزشکانی که نه تنها با ملاطفت و خوش رویی ابتدا به طبابت روح و روان جان بیماران می پردازند و آن گاه به درمان درد جسمشان می پردازند و از سویدای دل، باورمند این واقعیت اند که تنها خداوند خالق هستی، شافی و شفا دهنده است و پزشکان وسیله و اسباب گرانقدر این خیر بزرگ یعنی نجات جان آدمیان و درمان دردهای بیماران هستند.
چه بسیار پزشکانی که هم حقوق بیمار را رعایت می کنند و هم به سوگند مقدسی که یاد کرده اند وفا دارند و هم متخلق و عامل به اخلاق حرفه پزشکی و بالاتر از این ها خداباور و متقی و اهل وجدان هستند، پزشکان متعهدی که هم برای تشخیص آن مقدار که باید وقت صرف می کنند و هم به پی گیری مراحل درمان تا آخرین مرحله همت می گمارند و هم خود را به دانش و مهارت های لحظه به لحظه نو شونده علم پزشکی داناتر و توانمندتر می کنند.
چه بسیار پزشکانی که نه تنها پول ویزیت را به بیماران کم برخوردار می بخشند و هم پشت نسخه های این گونه بیماران را امضا می کنند تا داروخانه های مورد نظر پول دارو را نیز به حساب پزشک بگذارد و از او مطالبه کند.
چه پزشکان بی ادعایی که با بیماران خود رابطه معنوی و عاطفی برقرار می کنند و هم بر دل های بیماران مرهم مهر و وفا می گذارند هم درد جسمشان را درمان می کنند، چه جراحانی که تنها به حقوق نه چندان متناسب با مهارتشان بسنده می کنند بلکه بارها و بارها به درخواست خود بیماران یا توصیه کسانی حتی یک ریال بابت جراحی های خود دریافت نمی کنند.
و چه بسیار پزشکانی که وقت های قابل توجهی وجود و تخصص خود را به رایگان وقف رسیدگی و درمان کودکان یتیم، بی سرپرست، بدسرپرست و یا کودکان و نوجوانان و جوانانی که در مراکز متعدد نگهداری همنوعان کم توان جسمی و ذهنی و معلولانی که درمان آنان کاری بس دشوار و طاقت فرساست می کنند.
چه پزشکانی که با برخورداری از تخصص و فوق تخصص در رشته های مختلف پزشکی در درمانگاه های دولتی با ویزیت های ۲ یا ۳ هزار تومانی خدمت می کنند و چه بسیار متخصصانی که اوقاتی از وقت و تخصص خود را نیک اندیشانه و خیرخواهانه در درمانگاه ها و بیمارستان های خیریه وقف درمان همنوعان خود می کنند.
چه پزشکانی که در نهایت بی ادعایی و گمنامی با همکاری و همیاری خیران گمنام و نیک اندیشی که - نمی خواهند نامشان حتی در مجامع کوچک برده شود چه رسد در رسانه ها - انجمن های خیریه ای در گوشه گوشه شهرهای بزرگ و کوچک تشکیل داده اند برای یاری به بیماران صعب العلاجی که هزینه های دارو و درمانشان کمرشکن است و چه بسیار بیمارانی که به واسطه خیراندیشی و خیرخواهی همین قبیل از پزشکان و جامعه پزشکی و خیران تحت عمل جراحی های سنگین و پرهزینه قرار می گیرند بدون آن که حتی یک ریال از بیماران دریافت کنند.
اما متاسفانه نه دولت و نه مجلس و نه حتی وزارت بهداشت و دانشگاه های علوم پزشکی و نه حتی استانداری ها و شهرداری ها و شوراهای شهر با این پزشکان و متخصصان و جراحان و دیگر خیرانی که از هیچ مساعدت معنوی و مادی برای کمک به بیماران مضایقه ندارند هیچ کمک و همکاری و همیاری قابل توجهی نمی کنند.
اسف بارتر این که در شرایطی که فوتبالیست ها و بازیگران و خوانندگان دسته چندم به بهانه های متعدد در مجامع و رسانه های مختلف مطرح می شوند و در شرایطی که تخلفات و آلودگی های معدود پزشکان در رسانه ها و جامعه مطرح می شود، نه تنها این قشر نخبه و موثر در جامعه و در رسانه ها از جایگاه لازم برخوردار نیستند بلکه متاسفانه حتی از خیل کثیر پزشکان نیک اندیش و خیر و خیرخواه و خیران عرصه سلامت و درمان در مجامع و رسانه ها خبری نیست و اگر چه بسیاری از پزشکان و جامعه خیران به خاطر معامله ای که با وجدان و خدایشان کرده اند نمی خواهند در جامعه و رسانه ها مطرح شوند اما برخی رسانه ها هم گویی حداقل برای معرفی کارهای بزرگ و خیر این عزیزان نه همتی دارند و نه دغدغه ای.
به هر صورت بهانه این نوشته، جلسه صمیمی بود که چند روز پیش با تعدادی از پزشکان و متخصصان ونمایندگانی از جامعه خیران گمنام عرصه سلامت و درمان داشتیم، کسانی که هم سرمایه، هم تخصص، هم آبرو و هم بخش مهمی از وقت و زندگی خود را وقف کمک های جدی و اساسی به درمان بیماران صعب العلاج و ساخت درمانگاه ها و بیمارستان های رایگان برای همنوعان خود کرده اند.
روزنامه خراسان نوشت: دریافت زیرمیزی، انجام عمل های جراحی غیرضروری، بیمار دزدی، تجارت با بیمار، رسیدگی نکردن به بیماران، ویزیت چند ده بیمار در یک شیفت کاری، ویزیت دسته جمعی بیماران این ها و موارد خرد و کلان دیگری از جمله معضلات و مسائل اسف باری است که متاسفانه دست و دامن هرچند تعداد معدودی از جامعه پزشکی، جراحان و پزشکان کشورمان به آن ها آلوده است.
اگرچه انواع ناراستی و ناپاکی و آلودگی، کم کاری و حتی خیانت کم و بیش در بسیاری حرفه ها و مشاغل از فروشندگی در مغازه ها بگیرید تا نویسندگی و تجارت و قضاوت و ... به چشم می خورد اما آلوده شدن حتی تعداد معدودی از جراحان و پزشکان به مسائلی که هرازگاهی خبرهایی از آن ها منتشر و یا از مردم شنیده می شود جای تاسف بسیار عمیق دارد چرا که اولا جامعه پزشکی با سلامت روح و روان و جسم و جان مردم سر و کار دارد و ثانیا پزشکان در رده های مختلف معمولا از باهوش ترین افراد و از جمله نخبگان محسوب می شوند که با سعی و تلاش و هزینه های فراوان و فراگیری آموزش های بسیار سخت و پیچیده و طاقت فرسا توانسته اند به این مقام علمی و درجه مهارت دست یابند که سلامت جسم و جان مردم بر عهده آنان گذاشته شود.
بنابراین نباید جایگاه این قشر تحصیلکرده، نخبه، متخصص و بسیار موثر در حفظ و ارتقای سلامت جامعه و درمان و نجات جان بیماران توسط هرچند معدودی از جامعه پزشکی در ذهن مردم مورد خدشه قرار گیرد.
بر این اساس هم برای صیانت و پاسداشت از جایگاه طب و «طبابت» خصوصا با آن نگاه دقیق و ظریف و خداباورانه و انسان دوستانه ای که در فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی کشور ما وجود دارد و همچنین برای پاسداشت جایگاه و حرمت پزشکان و جامعه پزشکی و این سرمایه های علمی گرانقدر باید هرچه زودتر دامن جامعه پزشکی را از این آلودگی ها با استفاده از مکانیسم های کارآمد و موثر پاک کرد.
واقعا حیف است که جایگاه، حرمت و ارزش این جامعه متخصص و موثر در بقای سلامت و حیات جامعه انسانی به خاطر ضعف های قانونی و ضعف های سیستمی و فرصت طلبی و سودجویی عده ای معدود از پزشکان که مطب و اتاق عمل را تجارت خانه و بیماران را تراول چک های زنده و متحرک می دانند، زیر سوال برود.
برای حل این مشکل باید قوانین و ضوابطی کارشناسی شده، متقن، مستدل، مستحکم و قابل اجرا با اخذ نظر جامعه پزشکی برای جلوگیری از مسائل و تخلفات در این حرفه ارزشمند و مقدس وضع شود و با معدود پزشکان و جراحان متخلف نیز مطابق مُرّ قانون برخورد فوری، جدی و قاطع شود.
و البته وضع چنین ضوابط و قوانینی و به روز و کارآمد کردن قوانین فعلی نیازمند کارشناسی دقیق، آسیب شناسی قوانین فعلی، بررسی قوانین حاکم بر جامعه پزشکی کشورهای پیشرفته می باشد و صدالبته که وجدان و مطابق شرع و فطرت عمل کردن خود در صدر همه مسائل قرار دارد.
شاید اساسی ترین و البته در شرایط کشور ما دوردست ترین و البته بهترین راهکار برای جلوگیری از آلودگی های پیش گفته در جامعه پزشکی، قطع رابطه مالی و پولی پزشک و بیمار باشد اما تا رسیدن به آن ایده آل باید در کوتاه مدت و میان مدت نیز تمهیدات موثری اندیشیده و اجرایی شود. شاید در بحث هدفمند کردن یارانه ها با کار کارشناسی به جای پرداخت مبالغی به مردم بتوان برای قطع رابطه پولی میان پزشک و بیمار و در نهایت و درازمدت رایگان شدن خدمات درمانی کاری اساسی انجام داد.
اما در اقدام عاجل و فوری می توان و باید با نظارت دقیق بر اجرای قوانین موجود جلوی تخلفات و آلودگی همین تعداد معدود جامعه پزشکی را گرفت. همچنین تعیین و پیش بینی و تأمین درآمدی متناسب با شأن و جایگاه و دانش و مهارت و تأثیر این قشر بر «سلامت» جامعه که خود هم شاخص و هم عامل توسعه است از جمله امور ضروری است که باید به طور جدی در بحث قطع رابطه پولی و مالی پزشک با بیمار مورد توجه قرار گیرد هر چند درآمد بسیاری از اقشار تحصیل کرده و موثر در امور مختلف جامعه به هیچ عنوان در حد دانش و مهارت و تخصص آنان نیست ولی متأسفانه برخی که حتی توان نوشتن صحیح اسم و فامیل خود را ندارند و کسانی که به منابع خاص و رانت های ویژه دست انداخته اند از درآمدی میلیونی و میلیاردی برخوردارند. اما بی مروتی و نهایت بی انصافی است اگر وجود خیل کثیر پزشکان و متخصصان و جراحان عالیقدر و افراد متعهد و دین باور و اخلاق مدار، انسان دوست و زحمتکش را در مشاغل و سطوح مختلف جامعه پزشکی نادیده گرفت چرا که بسیار پزشکان و متخصصان و جراحانی را می توان سراغ گرفت که تنها برخی از آنان را مردم، بیماران و رسانه ها می شناسند پزشکانی که نه تنها با ملاطفت و خوش رویی ابتدا به طبابت روح و روان جان بیماران می پردازند و آن گاه به درمان درد جسمشان می پردازند و از سویدای دل، باورمند این واقعیت اند که تنها خداوند خالق هستی، شافی و شفا دهنده است و پزشکان وسیله و اسباب گرانقدر این خیر بزرگ یعنی نجات جان آدمیان و درمان دردهای بیماران هستند.
چه بسیار پزشکانی که هم حقوق بیمار را رعایت می کنند و هم به سوگند مقدسی که یاد کرده اند وفا دارند و هم متخلق و عامل به اخلاق حرفه پزشکی و بالاتر از این ها خداباور و متقی و اهل وجدان هستند، پزشکان متعهدی که هم برای تشخیص آن مقدار که باید وقت صرف می کنند و هم به پی گیری مراحل درمان تا آخرین مرحله همت می گمارند و هم خود را به دانش و مهارت های لحظه به لحظه نو شونده علم پزشکی داناتر و توانمندتر می کنند.
چه بسیار پزشکانی که نه تنها پول ویزیت را به بیماران کم برخوردار می بخشند و هم پشت نسخه های این گونه بیماران را امضا می کنند تا داروخانه های مورد نظر پول دارو را نیز به حساب پزشک بگذارد و از او مطالبه کند.
چه پزشکان بی ادعایی که با بیماران خود رابطه معنوی و عاطفی برقرار می کنند و هم بر دل های بیماران مرهم مهر و وفا می گذارند هم درد جسمشان را درمان می کنند، چه جراحانی که تنها به حقوق نه چندان متناسب با مهارتشان بسنده می کنند بلکه بارها و بارها به درخواست خود بیماران یا توصیه کسانی حتی یک ریال بابت جراحی های خود دریافت نمی کنند.
و چه بسیار پزشکانی که وقت های قابل توجهی وجود و تخصص خود را به رایگان وقف رسیدگی و درمان کودکان یتیم، بی سرپرست، بدسرپرست و یا کودکان و نوجوانان و جوانانی که در مراکز متعدد نگهداری همنوعان کم توان جسمی و ذهنی و معلولانی که درمان آنان کاری بس دشوار و طاقت فرساست می کنند.
چه پزشکانی که با برخورداری از تخصص و فوق تخصص در رشته های مختلف پزشکی در درمانگاه های دولتی با ویزیت های ۲ یا ۳ هزار تومانی خدمت می کنند و چه بسیار متخصصانی که اوقاتی از وقت و تخصص خود را نیک اندیشانه و خیرخواهانه در درمانگاه ها و بیمارستان های خیریه وقف درمان همنوعان خود می کنند.
چه پزشکانی که در نهایت بی ادعایی و گمنامی با همکاری و همیاری خیران گمنام و نیک اندیشی که - نمی خواهند نامشان حتی در مجامع کوچک برده شود چه رسد در رسانه ها - انجمن های خیریه ای در گوشه گوشه شهرهای بزرگ و کوچک تشکیل داده اند برای یاری به بیماران صعب العلاجی که هزینه های دارو و درمانشان کمرشکن است و چه بسیار بیمارانی که به واسطه خیراندیشی و خیرخواهی همین قبیل از پزشکان و جامعه پزشکی و خیران تحت عمل جراحی های سنگین و پرهزینه قرار می گیرند بدون آن که حتی یک ریال از بیماران دریافت کنند.
اما متاسفانه نه دولت و نه مجلس و نه حتی وزارت بهداشت و دانشگاه های علوم پزشکی و نه حتی استانداری ها و شهرداری ها و شوراهای شهر با این پزشکان و متخصصان و جراحان و دیگر خیرانی که از هیچ مساعدت معنوی و مادی برای کمک به بیماران مضایقه ندارند هیچ کمک و همکاری و همیاری قابل توجهی نمی کنند.
اسف بارتر این که در شرایطی که فوتبالیست ها و بازیگران و خوانندگان دسته چندم به بهانه های متعدد در مجامع و رسانه های مختلف مطرح می شوند و در شرایطی که تخلفات و آلودگی های معدود پزشکان در رسانه ها و جامعه مطرح می شود، نه تنها این قشر نخبه و موثر در جامعه و در رسانه ها از جایگاه لازم برخوردار نیستند بلکه متاسفانه حتی از خیل کثیر پزشکان نیک اندیش و خیر و خیرخواه و خیران عرصه سلامت و درمان در مجامع و رسانه ها خبری نیست و اگر چه بسیاری از پزشکان و جامعه خیران به خاطر معامله ای که با وجدان و خدایشان کرده اند نمی خواهند در جامعه و رسانه ها مطرح شوند اما برخی رسانه ها هم گویی حداقل برای معرفی کارهای بزرگ و خیر این عزیزان نه همتی دارند و نه دغدغه ای.
به هر صورت بهانه این نوشته، جلسه صمیمی بود که چند روز پیش با تعدادی از پزشکان و متخصصان ونمایندگانی از جامعه خیران گمنام عرصه سلامت و درمان داشتیم، کسانی که هم سرمایه، هم تخصص، هم آبرو و هم بخش مهمی از وقت و زندگی خود را وقف کمک های جدی و اساسی به درمان بیماران صعب العلاج و ساخت درمانگاه ها و بیمارستان های رایگان برای همنوعان خود کرده اند.