دادکان: اخلاق در جامعه ما رنگ باخته است

اعتدال: مدیرانی که برای ورزش می آیند اهداف ورزشی ندارند دادکان یکی از علل وضعیت نامطلبوب فوتبال را حضور مدیران غیر ورزشی عنوان کرد و گفت: مدیرانی که در باشگاه های ورزشی حضور دارند برای ورزش کار نمی کنند بلکه با اهداف دیگر باشگاه را اداره می کنند.

محمد دادکان، رئیس سابق فدارسیون فوتبال با حضور در غرفه تابناک در خصوص وضعیت تیم ملی گفت: اگر حتی تیم ملی خوب بازی نمی کند باید تیم ملی را با همین وضعیت تقویت کرد تا به جام جهانی راه پیدا کند چراکه یک افتخار است. وی با باین اینکه نباید به دنبال تاکتیک تیم ملی باشیم افزود:
این همه مخارج صرف تیم ملی و آوردن سر مربی شده است پس باید اعتماد کنیم وضمن احترام به بازیکنان این اعتماد را گسترش دهیم.

وی با بیان اینکه اگر باشگاه های بزرگ نتیجه خوب هم می گرفتند باز این حرف ها را می زدم ، بیان کرد:مهمترین مسئله این نیست که پرسپولیس و استقلال امتیاز نمی آورند بلکه مهم این است که چرا این تیم ها تماشاگران را جذب ورزشگاه ها نمی کنند. دادکان با تاکید بر اینکه فوتبال دوستان را فراری داده ایم تصریح کرد:

 اخلاق در جامعه ما رنگ باخته است چرا تهران در سال 55 یک میلیون جمعیت داشت 120 هزار تماشگر به ورزشگاه ها می آمدند اما اکنون که 15 و 16 میلیون جمعیت دارد برای دیدن بازی های پرسپولیس یا استقلال تنها 5 هزار تماشاگر می آید باید علت یابی کرد. وی با بیان اینکه مدیرانی که برای ورزش می آیند برای ورزش نیستند و با اهداف دیگر به ورزش می آیند خاطر نشان کرد:گفت:این آقایانی که این همه خرج می کنند توازن تیمی را به هم می زنند مسوولین تیم های بزرگ تیم را نه در جهت منافع مردمی بلکه در جهت اهداف خودشان هدایت می کنند .

عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی درباره وضعیت فعلی ورزش کشور و نگرانی‌هایی که بابت تعلیق وجود دارد، گفت: این را که IOC می‌گوید، انتخابات کمیته ملی المپیک ایران باید به تعویق بیافتد، باید به فال نیک گرفت. به این خاطر که هر کس که رییس کمیته‌ ملی المپیک بوده پس از انتخابات ریاست جمهوری جایگاه محکمی ندارد و مثل قضایای سال‌های گذشته می‌خواهند او را بردارند. به نظر من این موضوع برای ما خوش یمن است؛ چرا که افرادی که فعلا در کمیته‌ هستند می‌توانند روی کار باشند تا زمانی که دولت جدید می‌آید، بتواند با فراغ بال رییس کمیته ملی المپیک و وزیر ورزش را تعیین کند تا دیگر این جنگ و جدال‌ها به وجود نیاید.

 شما ببینید یکی از قهرمان‌های لهستان قصد دارد دنیای ورزش را کنار بگذارد تا رییس کمیته ملی المپیک کشورش شود اما در کشور ما چه کسانی و با چه موقعیت‌های ورزشی و اجتماعی می‌آیند و رییس کمیته ملی المپیک می‌شوند؟ چرا؟ به این دلیل که خواسته‌ها و آمال نفسانی خود را اینجا بروز دهند. این‌گونه افراد می‌توانند شهرت کاذب به دست بیاورند اما هیچگاه محبوب نمی‌شوند. محبوبیت برای آنهایی است که در ورزش عرق ریخته‌اند. پیشکسوتانی که امروز حرمت‌شان شکسته می‌شود.

آیا واقعا افرادی که در راس کمیته ملی المپیک هستند، استحقاق این کار را دارند که برخی بیایند و به دروغ به‌به و چه‌چه کنند؟ افسوس من این است که قهرمان‌های ملی و تحصیلکرده‌ها چطور کنار اینها می‌روند و از آنها تعریف می‌کنند.