اعتدال: ورود مجسمه‌های چینی، این بار در قالب تندیس شهیدان و بزرگان دینی، بهانه‌ای شد تا خبرنگار «هنر نیوز» نظر مسوولین و هنرمندان را درباره علت ورورد این تندیس‌ها، مشکلات و آسیب‌های احتمالی این اقدام به هنر مجسمه‌سازی، جویا شود.
به گزارش ایسنا، در این گزارش آمده است:
گفته می‌شود معاونت هنری وزارت ارشاد درحالی با ورود مجسمه‌های چینی موافقت کرده که مجسمه‌سازان ایرانی از نبود سفارش کار و امکان فعالیت هنری گله‌مند هستند. در این میان وزارت ارشاد بر حمایت از هنرمندان تاکید دارد و حتی با برگزاری اکسپو و تمدید زمان آن و همچنین دعوت از ارگان‌های دولتی برای خرید آثار هنری این حمایت را مورد تاکید قرار داد.
پس از پایان ناموفق دوسالانه مجسمه‌سازی، امید آن می‌رفت که با برگزاری اکسپو هنرهای تجسمی مجسمه‌سازان در شرایط بهتری قرار گیرند و بتوانند آثار خود را به فروش برسانند. اما در اکسپو نیز چندان اقبالی به مجسمه ها نشد و می‌توان گفت، تنها رخداد خوب و مبارک برای مجسمه سازان برگزاری سمپوزیوم مجسمه‌سازی از سوی شهرداری تهران بود.
در واقع به گفته سعید شهلاپور، یکی از داوران، سمپوزیوم چهارم مجسمه‌سازی تنها محلی است که می‌توان مجسمه سازی را از طریق آن در معرض دید گذاشت، و تمام مردم فارغ از بضاعت مالی برای خرید از گالری‌ها و یا مراجعه به آن‌ها، می‌توانند از این مجسمه‌ها بهره ببرند.
درچنین شرایطی وارد شدن مجسمه‌های شهری از چین به دلواپسی های مجسمه‌سازان دامن زده و آن‌ها را نسبت به یافتن راهی برای همکاری در ساخت مجسمه‌های شهری نا امید تر کرده است. پس از آن‌که مسولین شهرداری تهران بر این نکته تاکید کردند که دیگر مجسمه‌های چینی وارد تهران نمی شود، ورود مجسمه‌های چینی شهیدان بر قول مسولان مهر ابطال زد.
با وجود این که این روزها واردات محصولات مختلف به سبب حمایت از تولید داخلی ممنوع شده است، ورود نابهنگام مجسمه‌های شهری آن هم در قالب شهدای انقلاب و دفاع مقدس از چین، به تلنگری مانند بود که مجسمه‌سازان را از شرایط نا مطلوبشان آگاه کرد.
بیژن غنچه‌پور مجسمه‌ساز و مدرس دانشگاه چندی پیش و در سمپوزیوم مجسمه‌سازی در پاسخ به این پرسش که ورود مجسمه‌های شهری از چین چه مشکلاتی را بر سر راه هنرمندان مجسمه‌ساز ایجاد می کند؛ گفت:دو متولی مجسمه‌سازی یعنی وزارت ارشاد و شهرداری باید نقش حمایتی را به شکل درست از مجسمه‌سازان ایفا کند. هنرمندان ما هنوز نه بیمه دارند و نه کارگاهی برای خلق آثارشان. در این روزگار آشفته که هنرمند با درآمد ناچیز خود قادر نخواهد بود کارگاهی را برای خود مهیاکند و در آن به آفرینش هنری بپردازد؛ کم‌ترین درخواست، می‌تواند تخصیص یک کارگاه برای ساخت مجسمه به هنرمند باشد. اما ورود مجسمه‌های چینی کار را دشوارتر هم کرده. در شرایطی که مجسمه‌سازان در شرایط مساعدی به سر نمی برند؛ ایجاد فرصتی که آن‌ها بتوانند مجسمه‌های شهری بسازند، نیز از آن‌ها دریغ شده. هنر یک امر ویژه است، که در اوج تمدن به وجود می‌آید.
می توان بر این نکته تأکید کرد که مادامی که هنرمندان در نیازهای اولیه خود درمانده‌اند نمی‌توان هنری پویا داشت. شاید بهتر بود به جای مجسمه‌های بی‌هویت چینی مجسمه‌های شهری به مجسمه‌سازان سفارش داده می‌شد، تا هم رفاه اولیه برای آنان حاصل می‌آمد و هم شهر با آثار ایرانی مزین می‌شد. حال در چنین شرایطی هزینه‌هایی که به قصد هنر صورت می‌گیرد اما پرت هستند، توجیه منطقی ندارد.
اما از سوی دیگر، حمید شاه‌آبادی معاون هنری وزیر ارشاد در مورد ورود مجسمه‌های چینی به ایران و صدور مجوز برای نصب آن‌ها توضیحاتی داد. این مقام مسول در پاسخ به این سوال که آیا وزارت ارشاد برای وارد کردن این مجسمه‌ها سفارشی به وارد کننده آن‌ها داده است؟ گفت: ما برای ورود این مجسمه‌ها درخواستی ندادیم. ما وارد کننده این مجسمه‌ها نیز نیستیم.
اما بخش خصوصی برای ورود این مجسمه‌ها نیازمند مجوز ارشاد است! با توجه به این که تولید این مجسمه‌ها در ایران می‌تواند برای ده ها مجسمه‌ساز اشتغال ایجاد کند، چرا معاونت هنری وزارت ارشاد اسلامی مجوز ورود این مجسمه‌ها را از چین صادر می کند؟ شاه آبادی در پاسخ به این موضوع می گوید: ما در صورتی مخالفت می‌کنیم که با موازین شرعی و قانونی مخالفت داشته باشد. اما چین بازار دنیا را گرفته. با توجه به این موضوع می‌توان گفت واردات این مجسمه‌ها از چین به وزارت بازرگانی مربوط است. ما توصیه‌ای برای ورود این کالاها نداشته‌ایم و تمایلی هم برای ورود آن‌ها نداریم. ما بر این موضوع هم سرمایه گذاری نکرده‌ایم.
اما این مجوز بدون اطلاع کارشناسان وزارت ارشاد اسلامی صادر شده است! شاه آبادی در این باره می گوید: اگر مجوز صادر نکنیم راه قاچاق گسترش می‌یابد. واردات کالا در کشور مقررات خاص و سیاست های معین دارد. دستگاه های دولتی اگر ورود یک کالا منع قانونی داشته باشد، می‌توانند به استناد قوانین از ورود آن جلوگیری کنند. برای مثال در یک بازه زمانی واردات کالا یا محموله به دلیل حمایت از تولید داخلی ممنوع است. این ممنوعیت؛ را دستگاه‌ها اعلام می‌کنند. ممنوعیتی برای ورود کالاهای هنری نداریم.
اما باید وزارت ارشاد اجازه نصب آن ها را صادر کند. واردات هم بدون اجازه ما نیست. اما ما حق نداریم حق بخش خصوصی را برای عرضه محصول، بی دلیل سلب کنیم، مگر ورود آن کالا به کشور ممنوع باشد.
و اما در نهایت معاون هنری وزارت ارشاد می گوید: اگر شما دنبال مقصر هستید، بگردید انشاءالله آن را پیدا می کنید!
به گزارش ایسنا، در این گزارش آمده است:
گفته می‌شود معاونت هنری وزارت ارشاد درحالی با ورود مجسمه‌های چینی موافقت کرده که مجسمه‌سازان ایرانی از نبود سفارش کار و امکان فعالیت هنری گله‌مند هستند. در این میان وزارت ارشاد بر حمایت از هنرمندان تاکید دارد و حتی با برگزاری اکسپو و تمدید زمان آن و همچنین دعوت از ارگان‌های دولتی برای خرید آثار هنری این حمایت را مورد تاکید قرار داد.
پس از پایان ناموفق دوسالانه مجسمه‌سازی، امید آن می‌رفت که با برگزاری اکسپو هنرهای تجسمی مجسمه‌سازان در شرایط بهتری قرار گیرند و بتوانند آثار خود را به فروش برسانند. اما در اکسپو نیز چندان اقبالی به مجسمه ها نشد و می‌توان گفت، تنها رخداد خوب و مبارک برای مجسمه سازان برگزاری سمپوزیوم مجسمه‌سازی از سوی شهرداری تهران بود.
در واقع به گفته سعید شهلاپور، یکی از داوران، سمپوزیوم چهارم مجسمه‌سازی تنها محلی است که می‌توان مجسمه سازی را از طریق آن در معرض دید گذاشت، و تمام مردم فارغ از بضاعت مالی برای خرید از گالری‌ها و یا مراجعه به آن‌ها، می‌توانند از این مجسمه‌ها بهره ببرند.
درچنین شرایطی وارد شدن مجسمه‌های شهری از چین به دلواپسی های مجسمه‌سازان دامن زده و آن‌ها را نسبت به یافتن راهی برای همکاری در ساخت مجسمه‌های شهری نا امید تر کرده است. پس از آن‌که مسولین شهرداری تهران بر این نکته تاکید کردند که دیگر مجسمه‌های چینی وارد تهران نمی شود، ورود مجسمه‌های چینی شهیدان بر قول مسولان مهر ابطال زد.
با وجود این که این روزها واردات محصولات مختلف به سبب حمایت از تولید داخلی ممنوع شده است، ورود نابهنگام مجسمه‌های شهری آن هم در قالب شهدای انقلاب و دفاع مقدس از چین، به تلنگری مانند بود که مجسمه‌سازان را از شرایط نا مطلوبشان آگاه کرد.
بیژن غنچه‌پور مجسمه‌ساز و مدرس دانشگاه چندی پیش و در سمپوزیوم مجسمه‌سازی در پاسخ به این پرسش که ورود مجسمه‌های شهری از چین چه مشکلاتی را بر سر راه هنرمندان مجسمه‌ساز ایجاد می کند؛ گفت:دو متولی مجسمه‌سازی یعنی وزارت ارشاد و شهرداری باید نقش حمایتی را به شکل درست از مجسمه‌سازان ایفا کند. هنرمندان ما هنوز نه بیمه دارند و نه کارگاهی برای خلق آثارشان. در این روزگار آشفته که هنرمند با درآمد ناچیز خود قادر نخواهد بود کارگاهی را برای خود مهیاکند و در آن به آفرینش هنری بپردازد؛ کم‌ترین درخواست، می‌تواند تخصیص یک کارگاه برای ساخت مجسمه به هنرمند باشد. اما ورود مجسمه‌های چینی کار را دشوارتر هم کرده. در شرایطی که مجسمه‌سازان در شرایط مساعدی به سر نمی برند؛ ایجاد فرصتی که آن‌ها بتوانند مجسمه‌های شهری بسازند، نیز از آن‌ها دریغ شده. هنر یک امر ویژه است، که در اوج تمدن به وجود می‌آید.
می توان بر این نکته تأکید کرد که مادامی که هنرمندان در نیازهای اولیه خود درمانده‌اند نمی‌توان هنری پویا داشت. شاید بهتر بود به جای مجسمه‌های بی‌هویت چینی مجسمه‌های شهری به مجسمه‌سازان سفارش داده می‌شد، تا هم رفاه اولیه برای آنان حاصل می‌آمد و هم شهر با آثار ایرانی مزین می‌شد. حال در چنین شرایطی هزینه‌هایی که به قصد هنر صورت می‌گیرد اما پرت هستند، توجیه منطقی ندارد.
اما از سوی دیگر، حمید شاه‌آبادی معاون هنری وزیر ارشاد در مورد ورود مجسمه‌های چینی به ایران و صدور مجوز برای نصب آن‌ها توضیحاتی داد. این مقام مسول در پاسخ به این سوال که آیا وزارت ارشاد برای وارد کردن این مجسمه‌ها سفارشی به وارد کننده آن‌ها داده است؟ گفت: ما برای ورود این مجسمه‌ها درخواستی ندادیم. ما وارد کننده این مجسمه‌ها نیز نیستیم.
اما بخش خصوصی برای ورود این مجسمه‌ها نیازمند مجوز ارشاد است! با توجه به این که تولید این مجسمه‌ها در ایران می‌تواند برای ده ها مجسمه‌ساز اشتغال ایجاد کند، چرا معاونت هنری وزارت ارشاد اسلامی مجوز ورود این مجسمه‌ها را از چین صادر می کند؟ شاه آبادی در پاسخ به این موضوع می گوید: ما در صورتی مخالفت می‌کنیم که با موازین شرعی و قانونی مخالفت داشته باشد. اما چین بازار دنیا را گرفته. با توجه به این موضوع می‌توان گفت واردات این مجسمه‌ها از چین به وزارت بازرگانی مربوط است. ما توصیه‌ای برای ورود این کالاها نداشته‌ایم و تمایلی هم برای ورود آن‌ها نداریم. ما بر این موضوع هم سرمایه گذاری نکرده‌ایم.
اما این مجوز بدون اطلاع کارشناسان وزارت ارشاد اسلامی صادر شده است! شاه آبادی در این باره می گوید: اگر مجوز صادر نکنیم راه قاچاق گسترش می‌یابد. واردات کالا در کشور مقررات خاص و سیاست های معین دارد. دستگاه های دولتی اگر ورود یک کالا منع قانونی داشته باشد، می‌توانند به استناد قوانین از ورود آن جلوگیری کنند. برای مثال در یک بازه زمانی واردات کالا یا محموله به دلیل حمایت از تولید داخلی ممنوع است. این ممنوعیت؛ را دستگاه‌ها اعلام می‌کنند. ممنوعیتی برای ورود کالاهای هنری نداریم.
اما باید وزارت ارشاد اجازه نصب آن ها را صادر کند. واردات هم بدون اجازه ما نیست. اما ما حق نداریم حق بخش خصوصی را برای عرضه محصول، بی دلیل سلب کنیم، مگر ورود آن کالا به کشور ممنوع باشد.
و اما در نهایت معاون هنری وزارت ارشاد می گوید: اگر شما دنبال مقصر هستید، بگردید انشاءالله آن را پیدا می کنید!