اعتدال: چند روز پیش در برگشت از محل کار به منزل در ترافیک خیابان گرفتار بودیم که متوجه درگیری لفظی دو راننده با هم شدیم؛ دلیل درگیری یک مسأله بسیار جزیی رانندگی بود.
به گزارش بولتن نیوز ،ولی ناگهان یکی از رانند‌ه‌ها، چاقوی بزرگی از درون خودرو برداشت و به سوی دیگری حمله کرد. خدا را شکر که آن یکی مرد فهمیده‌ای بود و پا به فرار گذاشت و ما هم توانستیم آن راننده جوان را آرام کنیم.
وقتی او رفت، راننده (فرار کرده) برگشت و دیدیم یک انسان شریف و بسیار انسان متین و خوش برخوردی ایست و گفت من متوجه نشدم و آینه خودروی من به آینه خودروی ایشان برخورد و ایشان با توهین و سرانجام با شمیشیر به من حمله کرد.
او گفت: من از شخص ایشان گلایه ندارم. من از نبودن قانون منع حمل چاقو (و هر سلاح سرد خطرناک) دیگری به مسئولین گلایه دارم و... این رویداد، من را به یاد کشته شدن مرحوم داداشی انداخت و اعدام آن جوان غافل؛ آیا مقصر اصلی این جوان و یا آن جوان بود که به آسانی می‌تواند چاقو با خود داشته باشد و در زمان عصبانیت و در یک لحظه، غافل شده و انسانی را بکشد یا نه دیگران هم مقصرند؛ راستی مقصر اصلی کیست؟
متأسفانه بر اثر یک کار نادرست و سلیقه‌ای در یک سنت خوب و در روزهای خاصی گوسفند، گاو و یا شتر را در خیابان و در جلوی چشم هزاران کودک معصوم سر می‌برند و این نگاه کنجکاوانه کودکان به این رفتار خشن و سربریدن‌های پدران در سال‌های پیاپی باعث قساوت دل و سنگدلی در آنها می‌شود و این کودک وقتی بزرگ می‌شود، با مغازه‌هایی برخورد می‌کند که چاقو و شمشیرهای پر زرق و برق را برای عرض اندام در درگیری به فروش می‌رسانند و او نیز به آسانی و در خلأ قانونی منع فروش و استفاده سلاح سرد، یکی از آنها را خریده و با خود حمل می‌کند و سرانجام در یک در گیری (هر چند جزیی) وسوسه شده و با چاقو حمله می‌کند و... ده‌ها و یا هزاران حادثه و قتل با این وسیله که همه ما آنها را دیده‌ایم.
راستی مقصر اصلی کیست و چه باید کرد؟
ـ آیا سر بریدن حیوانات در ملأعام و ریختن خون و پدید آوردن یک صحنه دهشناک برای کودکان و جوانان، کار پسندیده و مورد تأیید اسلام عزیز ماست؟
ـ آیا کوتاهی قانونگذار در آزاد گذاشتن فروش و حمله سلاح سرد (به ویژه چاقو) در این موضوع بی‌تأثیر است؟
بیایید کاری بکنیم؛ پیش از این که خودمان و یا یکی از فرزندامان در این حوادث و غفلت کشته شده و یا انسان دیگری را بکشند.